حسین بود و تو بودی تو خواهری کردی
حـسیـن فاطمه را گرم،یاوری کردی
غریب تا که نماند حسین بی عباس
به جای خواهری آنجا برادری کردی
گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین
چه خواهری تو؟ برادر! که مادری کردی
تو خواهریّ و برادر،تو مادریّ و پدر
تو راه بودی و رهرو،تو رهبری کردی
پس از حسین چه بر تو گذشت؟ وارث درد!
به خون نشستی و در خون شناوری کردی
به روی نیزه ســـر آفتاب را دیدی
ولی شکست نخوردیّ و سروری کردی
چه زخم ها که نَزَد خطبه ات به خفـّاشان
زبان گشودی و روشن،سخنوری کردی
زبان نبود خودِ خود ذوالفقار مولا بود
سخن درست بگویم تو حیدری کردی
تویی مفسّر آن رستخیز ناگاهان
یگانه قاصد امّت!پیمبری کردی
بدل به آییه شد خاک کربلا با تو
من از کجا و غزل گفتن از غم تو کجا؟
تو ای بزرگ! خودت ذرّه پروری کردی..
تاریخ : چهارشنبه 91/8/24 | 6:51 عصر | نویسنده : ehsan | نظرات ()